Za oknem jest biało, w środku jest parno, w głowie mi szumi a mięśnie mi drżą.
Siadam przy ławie i ręce składam.
Oczy zamykam.
kropla po kropli wychodzi przez skórę.
a stopy zmęczone chyba najbardziej czuje.
Głowa zmienia wagę
mgła oczy spowija,
powolnie i leniwe, aż zupełnie je zaćmiła.
Więc powierzam się zmysłom.
Czuje lekkość bez nacisku.
Teraz unoszę się nisko
aż tu nagle ktoś mnie budzi z piskiem,
bo narciarskim butem kopnąłem go w piszczel.
Dun Dun Dun Dun0:00/171.6399791× Wykład Siedzę na wykładzie. Nudno. Zakładam słuchawki. Włączam muzykę. Słyszę dudnienie. Dun. Dun. Dun. Dun. Elektroniczne brzmienie. Dun. Dun. Dun. Ciężkie, jak w hucie stali - metaliczne. Dun. Dun. Mroczne dźwięki muzyki. Dun. Zamykam oczy. W wyobraźni widzę ulice - ciemną i jasną,
Puk Puk Puk0:00/132.1199791× Puk, puk, puk Hello, halloween. Hello. Stoimy przed lustrem przebrani. Straszni. I ukłony ci składamy. Hello, halloween. Hello. Ćwiczymy nasze groźne miny. Sprawdzamy nasze stroje. Nasze noże, maczety i kosy. Straszymy! Aaa! Żądamy słodyczy! Pokryjemy schody sztuczną krwią. Będziemy się bawić i świętować! Strasząc
Wciskam przycisk0:00/177.1199791× Wciskam przycisk. Czekam, nerwowo stukam butem. Gdzie ta winda? Ktoś ją porwał? Walę w drzwi butem. "Kto ma windę?" "Proszę oddać!" Bum, bum. Tylko echo. Już nie czekam. Łapię poręcz. Wbiegam. Lekko dyszę. Piętro po piętrze. Kolejne piętro. Które to już?
Wyciskam sok z przecitej pomaraczy0:00/195.8799791× Wyciskam sok z przeciętej pomarańczy. Skóra z napięcia aż pęka. Sączy się sok jak z rany. Dłoń oblepia. Rzucam połówką pomarańczy o ścianę. Plask. Patrzę, jak ścieka. Na ścianie plama — hmm. “Dziwne jak z mojej dłoni.” To samo się dzieje na różnych
© 2025-2026 Rafał Górecki. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Wszystkie teksty, wiersze i utwory muzyczne są chronione prawem autorskim.
Kopiowanie i wykorzystywanie bez zgody autora jest zabronione.
Kontakt: rafal.p.gorecki@vp.pl